الزامات  HSE  پیشگیرانه و مدیریتی در مواجهه با بیماری کرونا در محیط کار:

ویروسهای کورونا خانواده بزرگی از ویروسها هستند که ممکن است در جانوران و انسانها تولید بیماری کنند.

میدانیم که در انسان، چندین ویروس از خانواده کورونا سبب طیفی از عفونتهای تنفسی میشوند که سرماخوردگی ساده را از یک سو، و سندرم تنفسی خاورمیانه یا MERS  و سندرم شدید حاد تنفسی یا SARS را در بر میگیرد. تازه ترین ویروس کشف شده از این خانواده سبب بیماری جدیدی شده است که اکنون COVID- 19 خوانده میشود. 

بیماری Covid-19 بیماری عفونی  جدیدی است که توسط تازه ترین ویروس شناخته شده از خانواده ویروس

کورونا ایجاد میشود.  این ویروس و بیماری تا پیش از آن که دسامبر 2019 در شهر ووهان چین همه گیر شود، ناشناخته بود.

شایع ترین علامتهای این بیماری تب، خستگی و سرفه های خشک هستند. برخی بیماران ممکن است دردهایی

ضعیف تا شدید عضلانی و سردرد، گرفتگی یا آبریزش بینی، گلودرد یا اسهال را تجربه کنند. این علائم عموما

ملایمند و به تدریج آغاز میشوند. ویروس ممکن است به بعضی از مردم سرایت کند بی آن که هیچ علامتی بروز

دهد یا سبب بیماری شود. در حدود 80 ٪ افراد بدون هر گونه اقدام خاص، به طور کامل بهبود مییابند اما در میان آنهایی که بیماری را بروز داده اند تقریبا از هر شش بیمار یک تَن ناخوشی شدیدی تجربه میکند و دچار تنگی نفس میشود. افراد مسن، و آنهایی که بیماری زمینه ای مانند پرفشاری خون، مشکلات قلبی یا دیابت دارند بیشتر در معرض خطر نوع شدید بیماری هستند.  تاکنون حدود 2٪ از این بیماران درگذشته اند.

انسان ممکن است از هر کسی که آلوده به ویروس است، دچار بیماری شود. قطرات ریزی که هنگام سرفه یا بازدم از دهان یا بینی فرد آلوده پرتاب میشوند میتوانند موجب سرایت ویروس از یک فرد به فرد دیگری شوند و تولید

بیماری کنند . این قطرات همچنین ممکن روی اشیاء و سطوح نشسته و فرد دیگری پس از لمس آن اشیاء و سطوح سپس لمس چشم، بینی یا دهان خود دچار بیماری شود. همچنین فرد ممکن است مستقیما همان قطرات ریزی که دهان یا بینی فرد مبتلا هنگام سرفه یا بازدم به بیرون پرتاب میشوند را به درون دستگاه تنفسی خود کشیده و بیمار شود. به همین دلیل افراد سالم باید فاصله بیش از یک متر با فرد بیمار را رعایت کنند.

با توجه به اهمیت سلامت عمومی پرسنل و ریسک های مضاعف در سایت های صنعتی، شناخت و نحوه مقابله با این بیماری اپیدمیک اهمیتی بسیار بیشتر یافته و نیازمند برنامه ریزی به منظور تحقق اهداف کلیدی زیر بود:

  • افزایش آگاهی عمومی نسبت به این بیماری
  • تبیین فرایند اتخاذ رویکردهای پیشگیرانه به منظور جلوگیری از شیوع بیماری
  • شناسایی افراد مشکوک و نحوه مدیریت پتانسیل های بحران احتمالی
  • اتخاذ رویکردهای کنترلی به منظور جلوگیری از اپیدمیک شدن این بیماری در محیط کار

تعیین مسئولیت های مهم اجرایی در مدیریت بحران هایی از این دست بسیار حیاتی بوده و شاید 2 گروه از مدیران عملیاتی پررنگ ترین نقش ها را داشته باشند:

  • مدیران منابع انسانی:

مسئولیت برنامه ریزی لازم به منظور عدم حضور پرسنل غیرضروری در محیط کار و محیط های استراحت

را به عهده دارند. این مهم با هماهنگی مدیران پروزه و مدیران کارگاهها بایستی انجام شود. همچنین در صورت مواجهه با علایم این بیماری بایستی سریعا با هماهنگی مدیریت مربوطه و حراست نسبت به اعزام نفر به بیرون از کارگاه و مراکز درمانی مجاز اقدام نمود.

مدیریت منابع انسانی موظف است ضمن شناسایی افراد شاغل که از کانون های بیماری کرونا به محل کار می آیند حتی الامکان از حضور ایشان تا اطلاع ثانوی جلوگیری نموده و یا در صورت نیاز مبرم به حضور فرد، سریعا در بدو ورود مورد معاینات اولیه پزشک طب کار قرار گیرد. همچنین جایگزین نمودن سیستم ثبت حضور و غیاب پرسنل از طریق سامانه های ثبت اثرانگشت، با روش های دیگر مانند کارت های حضور و غیاب و... که نیاز به تماس دست ندارند از مسئولیت های مهم پیشنهادی برای ایشان می باشد.

  • مدیر HSE:

موظف به پیگیری جهت جاری سازی این الزامات HSE مرتبط، بازنگری آموزش ها و TBM ها، پیگیری به منظور فرهنگ سازی عمومی و نیز اطمینان از آگاهی پرسنل HSE نسبت به وظایف خود را بر عهده دارند. همچنین مدیریت HSE بایستی با هماهنگی مدیریت منابع انسانی  سوابق معاینات طب کار را بررسی و با رویکرد پیشگیرانه، حتی الامکان از حضور افراد در معرض خطرات بالا( افراد دارای فشار خون بالا، زمینه های مشکلات تنفسی و بیماری های قلبی، دیابت و...) ممانعت نماید. نیازسنجی امکانات مورد نیاز جهت مواجهه احتمالی و پیگیری جهت تامین فوری آنها از اقدامات مهم ایشان خواهد بود.

 

هر کدام از الزاماتی که در فوق اشاره شد نیازمند تدوین برنامه های اجرایی و دستورالعمل های اجرایی متناسب با ساختار سازمانی شرکت ها خواهد بود. با این حال موارد زیر از الزامات حداقلی پیشنهادی می باشد:

  • ابلاغ مسئولیت کلیه مدیران و پرسنل
  • فرهنگ سازی و آموزش
  • تعیین مکانیزم های ارتباطی و گزارش دهی
  • فرهنگ سازی اقدامات بهداشتی و حفاظتی عمومی فردی
  • تعریف و ابلاغ اقدامات بهداشت محیط
  • پیش بینی برنامه های آمادگی شرایط اضطراری و بحران